Aphilion sfeer video

Model

De aandelenselectie van Aphilion wordt ondersteund door een reeks zelf ontwikkelde kwantitatieve modellen en technieken. Het begon allemaal met ons 'basismodel', dat steunt op een conceptueel eenvoudig theoretisch kader: de koers van elk aandeel wordt bepaald door z’n verwachte rendabiliteit, verdisconteerd aan een rente die rekening houdt met de genomen risico’s. De samenhang tussen de duizenden aandelen die we op die manier opvolgen vormt nog steeds de kern van ons waarderingssysteem. De berekeningen worden hierbij vaak uiterst complex, maar de oorspronkelijke conceptuele eenvoud blijft ten allen tijde behouden.

  • Waardering en winst

    Als belangrijkste input voor de verwachte rendabiliteit van een bedrijf nemen we de consensusverwachtingen van de analisten die het bedrijf opvolgen, aanvankelijk zonder eigen inbreng. Weten wat ‘de markt’ denkt is essentieel om te weten hoe de markt waardeert. Pas als we dit doorgrond hebben komen eigen inzichten aan bod. Het hoofddoel is om wijzigingen in die winstverwachtingen te koppelen aan wijzigingen in de (relatieve) koers van het aandeel. Zo puurt ons basismodel uit de veelvoud aan cijfers die ons dagelijks bereiken enkele tendensen, kernideeën en concentreert het de aandacht van het beheer op twee zaken: waardering en  onderliggende winst. Elke relatieve koersbeweging is dan een weerspiegeling van ofwel een gewijzigde waardering, ofwel gewijzigde winstvooruitzichten.

  • Het model vervult op die manier twee cruciale functies:

    • het signaleert potentiële waarderingsafwijkingen van individuele aandelen en sectoren
    • Het biedt een coherent kader voor risicobeheer

    De combinatie van beide is niet zo evident als ze op het eerste zicht lijkt. Om marktrisico’s te beheersen moet men een model hebben dat de bewegingen van de markt zo goed mogelijk weergeeft. Maar hoe kunnen we dan tegelijk stellen dat de markt af en toe verkeerd is (een aandeel over– of onderwaardeert) ? En wat belet de markt dan om nòg meer ‘verkeerd’ te evolueren ? Ons antwoord hierop is dat op korte termijn de koersen vaak veel meer schommelen dan fundamenteel verantwoord is, maar op langere termijn naar een evenwichtsniveau tenderen die de fundamentele waarde weerspiegelt. De grootste moeilijkheid bij modelbouw is om door de ‘ruis’ van de kortetermijnbewegingen heen te kijken—en enkel wie de markt met eigen inzichten en financiële logica benadert kan deze stap zetten.

  • Hoe gaat het concreet in z’n werk?

    Dagelijks en in real-time verwerkt het basismodel de binnenkomende koers- en winstinformatie van de ca. 4000 aandelen die in het beleggingsuniversum zijn opgenomen. Het zijn afwijkingen tussen beide variabelen die het model zal doen besluiten dat er eventueel sprake is van over- of onderwaardering. Hiervoor is het wel noodzakelijk rekening te houden met de informatie van àlle aandelen, over alle regio's en sectoren heen: dat is de voornaamste sterkte van onze kwantitatieve aanpak. De meeste analisten leven op een ‘eiland’ en kennen enkel aandelen uit hun eigen sector. Een software-analist vindt Oracle misschien interessanter dan Microsoft—maar misschien moeten ze beide de duimen leggen voor Pfizer?

  • Geen blinde toepassing

    Het basismodel geeft ons een algemeen waarderingscijfer voor elk aandeel, maar dat betekent niet dat we dit blindelings gaan toepassen. Er liggen immers vele valkuilen klaar voor onaandachtige beheerders. Het is belangrijk na te gaan waarom een aandeel eventueel door de markt 'ondergewaardeerd' wordt. Welk nieuws is er recent uitgekomen? Kloppen de cijfers die het model verwerkt heeft? Dit betekent niet dat we het werk van de analisten of het model gaan overdoen, enkel dat we controle willen houden over het proces. Wij zijn de baas, niet het model.

  • Discipline!

    Het menselijk beslissingsproces is feilbaar en emoties (fear, greed) zorgen heel vaak voor suboptimale beslissingen. Kwantitatief beheer verhelpt hieraan, niet zozeer door de beslissingen aan een computer over te laten, maar door de discipline die het ons oplegt. De meest voorkomende van deze fouten is een aandeel bijhouden omdat je het niet met verlies wilt verkopen. Een model die verklaart waarom een aandeel gezakt is, en misschien nog verder zal zakken, maakt komaf met deze nefaste koppigheid.